Hashing verwijst naar het concept van het nemen van een willekeurige hoeveelheid invoergegevens, het toepassen van een algoritme en het genereren van een vaste grootte van de uitvoergegevens, een hash genaamd. De invoer kan een willekeurig aantal bits zijn die een enkel karakter, een MP3-bestand, een hele roman, een spreadsheet van uw bankgeschiedenis of zelfs het hele internet kunnen vertegenwoordigen. Het punt is dat de invoer oneindig groot kan zijn. Het hash-algoritme kan worden gekozen afhankelijk van uw behoeften, en er zijn veel algemeen beschikbare hash-algoritmen. Het punt is dat het algoritme de oneindige invoer van bits neemt, er enkele berekeningen op toepast en een eindig aantal bits produceert. Bijvoorbeeld, 256 bits.
Waarvoor kan deze hasj gebruikt worden?
Een veelvoorkomend gebruik voor hashes is vandaag de dag in vingerafdrukbestanden, ook wel bekend als controlezones. Dit betekent dat een hasj wordt gebruikt om te controleren of een bestand niet is gemanipuleerd of gewijzigd op een manier die niet door de auteur is bedoeld. Als WikiLeaks bijvoorbeeld een set van bestanden publiceert samen met hun MD5 hashes, dan kan degene die deze bestanden downloadt verifiëren dat ze echt van WikiLeaks zijn door de MD5 hash van de gedownloade bestanden te berekenen, en als de hash niet overeenkomt met wat er door WikiLeaks is gepubliceerd, dan weet u dat het bestand op een of andere manier is aangepast.
Hoe gebruikt het kettingslot de hasj?
Assen worden gebruikt in blokketens om de huidige toestand van de wereld weer te geven. De input is de volledige toestand van de blokketen, d.w.z. alle transacties die tot nu toe hebben plaatsgevonden, en de resulterende output hash geeft de huidige toestand van de blokketen weer. De hasj wordt gebruikt om alle partijen het erover eens te laten zijn dat de wereldstaat één op één is, maar hoe worden deze hasj eigenlijk berekend?
De eerste hash wordt berekend voor het eerste blok of het Genesis-blok met behulp van de transacties binnen dat blok. De volgorde van de eerste transacties wordt gebruikt om een blok hash te berekenen voor het Genesis-blok. Voor elk nieuw blok dat later wordt gegenereerd, wordt ook de hash van het vorige blok gebruikt, evenals je eigen transacties, als input om je blokhash te bepalen. Zo wordt een blokketen gevormd, waarbij elke nieuwe blokhasj wijst naar de blokhasj die eerder is gekomen. Dit hashsysteem zorgt ervoor dat geen enkele transactie in de geschiedenis kan worden gemanipuleerd, want als een deel van de transactie verandert, verandert ook de hash van het blok waartoe het behoort, en de hash van de volgende blokken als gevolg daarvan. Het zou vrij gemakkelijk zijn om elke manipulatie als gevolg daarvan op te vangen, aangezien alleen de hasj kan worden vergeleken. Dit is geweldig omdat iedereen in de blokketen slechts 256 bits hoeft overeen te komen om de potentieel oneindige toestand van de blokketen weer te geven. De etherische blokketen is momenteel tientallen gigabytes, maar de huidige staat van de blokketen, vanaf deze opname, is deze hexadecimale hasj die 256 bits vertegenwoordigt.
Hoe zit het met digitale handtekeningen?
Digitale handtekeningen zijn, net als echte handtekeningen, een manier om te bewijzen dat iemand is wie hij zegt dat hij is, behalve dat we cryptografie of wiskunde gebruiken, die veiliger zijn dan handgeschreven handtekeningen die gemakkelijk kunnen worden gesmeed. Een digitale handtekening is een manier om te bewijzen dat een bericht afkomstig is van een specifieke persoon en niemand anders, zoals een hacker.
Digitale handtekeningen worden vandaag de dag overal op het internet gebruikt. Elke keer dat u een website bezoekt via ACTPS, maakt u gebruik van SSL, dat gebruik maakt van digitale handtekeningen om het vertrouwen tussen u en de server te vestigen. Dit betekent dat wanneer u Facebook.com bezoekt, uw browser de digitale handtekening die bij de website wordt geleverd kan controleren om te verifiëren dat deze daadwerkelijk afkomstig is van Facebook en niet van een of andere hacker.
Bij asymmetrische encryptiesystemen genereren gebruikers iets wat een sleutelpaar wordt genoemd, dat een openbare sleutel en een privé-sleutel is met behulp van een bekend algoritme. De publieke en de private sleutel worden met elkaar in verband gebracht door middel van een wiskundige relatie. De openbare sleutel is bedoeld om openbaar te worden verspreid om te dienen als een adres voor het ontvangen van berichten van andere gebruikers, zoals een IP-adres of een privé-adres. De privésleutel moet geheim worden gehouden en wordt gebruikt voor het digitaal ondertekenen van berichten die naar andere gebruikers worden gestuurd. De handtekening wordt in het bericht opgenomen, zodat de ontvanger deze kan verifiëren met behulp van de openbare sleutel van de afzender. Op deze manier kan de ontvanger er zeker van zijn dat alleen de afzender dit bericht had kunnen versturen. Het genereren van een sleutelpaar is analoog aan het aanmaken van een account in de blokketen, maar dan zonder dat u zich ergens hoeft te registreren. Best wel cool. Ook wordt elke transactie die in de blokketen wordt uitgevoerd, digitaal ondertekend door de verzender.
Om het allemaal samen te stellen, zou er geen blokketen kunnen zijn zonder de hasj en de digitale handtekeningen. Hashing biedt een manier voor iedereen in de blokketen om het eens te worden over de huidige stand van zaken in de wereld, terwijl de digitale handtekeningen een manier zijn om ervoor te zorgen dat alle transacties alleen door de rechtmatige eigenaren worden gedaan. We vertrouwen op deze twee eigenschappen om ervoor te zorgen dat de blokkeringsketen niet corrupt of gecompromitteerd is.
